Sprokkels uit een verloren ziel vol hoop

De wereld is een wrede plek waar Liefde heel af en toe de bovenhand haalt. Leven op deze wereld is dan ook altijd weer verloren lopen in het doolhof van de liefde, maar altijd ook blijven hopen dat je het perfecte centrum ooit vindt. Deze blog vertelt het verhaal van een miniscuul deeltje van dat grote doolhof dat wij wereld noemen...

04 april 2006

Het oude lied

Ik was op bezoek in de hel terwijl ik dacht dat dat de hemel was
Ik was op bezoek in de hel tot de dag dat ik jou tegenkwam
Ik doe de dingen van de dag...

De hese stem van de Zanger vult mijn gemoed met onbeschreven melancholie. Vreemd hoe een melodie een verdoolde geest beïnvloeden kan. Maanden lang niet meer geluisterd naar de stem die altijd al mijn leven beschreef. En nu een zweem van melodie weer door de ijle lucht klieft, herinner ik me weer waarom ik er zo van hou. Ik doe de dingen van de dag...

01 april 2006

Heden

Ik zou begot niet weten hoe het is gekomen
Vraag me maar niet hoe het is gegaan
De wereld om me heen verdwenen
Even leek de tijd stil te staan

En nu ik wakker ben geworden
De winterslaap voorbij
Is alleen nog jouw antwoord belangrijk
Hou je nog van mij?

Long long time ago

I can still remember...

Heb je dat ook wel eens? Geen tijd? Geen inspiratie? Geen zin?

Wordt dit een nieuwe start? In ieder geval het begin van nieuw leven. Mijn nieuw leven. Ook al doet het er in feite helemaal niet toe. Wie ligt er wakker van enkele sprokkels uit het leven van een... Tja, een wat? Het niet weten geeft precies weer wat het belang ervan is...