Het goede doel

Hoe komt het toch dat mensen "van het goede doel" altijd zo traag (van geest én handeling) zijn?

Wij hebben onlangs van ons oma nieuwe meubels - enfin haar oude meubels - gekregen. Dus moesten we ook onze oude meubels (tafel en kast) kwijt. Het groot hart in mij sprak met een boos stemmetje "Je gaat die meubels toch niet kapot hakken voor de haard? Maak eens iemand anders gelukkig. Kringloopwinkel, kringloopwinkel, kringloopwinkel..." Het hardnekkige stemmetje heeft me uiteindelijk ook overhaald.

Vandaag zouden de mensen van de kringloopwinkel onze meubels komen halen. Ergens tussen 13u en 16u hadden ze me aan de telefoon gezegd. "Kan dat niet wat specifieker, mevrouw?"
"Neen, meneer. We kunnen toch niet voorspellen hoe druk het verkeer zal zijn hé."
"?"

Soit. Een ganse middag languit in de zetel, wachten op... de kringloopwinkel. Om kwart voor vijf kreeg ik het op mijn heupen. Ik moest ook nog boodschappen doen! Foert, ik ben ermee weg.

Een kwartiertje later terug thuis. In de brievenbus een ontzaglijk klein briefje: "Wij zijn langsgeweest. Niemand thuis. Gelieve een nieuwe afspraak te maken."

"Grrr mphfff!" De preparé vliegt de koelkast in en boze vingers hameren op de telefoon. "Hallo! Met de kringloopwinkel..."

Even denk ik eraan de dame aan de andere kant van de lijn de huis vol te schelden. "Ja, 't is voor een nieuwe afspraak."
"Een nieuwe afspraak? Mag ik uw naam?"
"Frank."
"Oh ja, de meneer uit Bissegem..."
"Ja, de meneer uit Bissegem."
"Ik zie dat onze mensen vandaag nog bij u langs komen."
"Ze zijn hier net geweest. Maar ik was niet thuis. Ben 10 minuten op boodschappen geweest..."
"Ai, ja da's pech. Wilt u nu een nieuwe afspraak?"
"Dôh! Ja, graag. Daarom bel ik."
"Past volgende week woensdag?"
"Neen."
"In de namiddag? Tussen 13u en 17u?"
"Ah, zijn er uren bijgekomen op het werk? Vandaag zouden ze voor vieren komen... Maar neen, woensdag kan ik niet."
"Ik wil wel vragen dat ze u eerst opbellen vooraleer ze komen."
"Dat zou wel meegenomen zijn. Mischien dat ik dan thuis ben."
"Okay. Ik heb het genoteerd voor volgende week woensdag. Bedankt en nog een prettige avond."
"Maarre..."

Volgende week woensdag dus.

GrrrMmphfff!!!


Mijn excuses voor alle kringloopwinkelfans. Even de frustratie uit mijn lijf geschreven.

Eigendunk

Hoe komt het toch dat vrouwelijke collega's zelfkennis verwarren met ego-tripperij?

Vandaag weer in mijn waardigheid gekrenkt. Maar ja... da's nu eenmaal het leven. Of toch niet?

Geen woorden meer

Te vaak
Te veel
In sterke stromen
Woorden

Eén blik
IJskoud
Woede in haar ogen
Tranen

Te hard
Te snel
Een bonzend hart
Woorden

Eén wens
Eén droom
Het mag niet zijn
Tranen

En dus
Te stil
Geen woorden meer

Allerzielengevoel

Weet niet wat er scheelt...

Last van Halloween-naweeën?
Het besef dat 1x per jaar een kerkhofbezoek in feite nooit voldoende kan zijn?
Het pijnlijke besef dat je iemand na al die jaren toch nog mist?
Het sombere weer dat eindelijk haar weg naar mijn gemoed gevonden heeft?
Of is het die ruzie die geen ruzie waard is?

Ik hou het vandaag maar simpel:
Last van een Allerzielengevoel...