Met schaamrood op de wangen...

"Goeiemorgen!"

Ik wandel zoals gewoonlijk een paar minuten te laat mijn bureau binnen. "Hey!" is de lauwe reactie van mijn favoriete collega. De boze blik in haar ogen laat weinig goeds vermoeden. Ik denk na, maar kan begot niet vinden wat ik verkeerd heb gedaan. De boze blik blijft als ik zwijgend achter mijn computer ga zitten.

20 minuten later kan ze het niet meer binnenhouden. "Foei!" Ik kijk verbaasd op. "Euh... Scheelt er iets?" "Ja, natuurlijk scheelt er iets. Je hebt in geen maand op je blog geschreven. Ik wil een leuk verhaaltje..."

"Maarre... Ik heb daar nu geen tijd voor. Veel te druk bezig."
"Tijd moet je maken!"
"En ik heb er de vorige keer genoeg op gezet om een maand verder te kunnen..." protesteer ik nog even.
"Niks van. Bloggen doe je elke dag. Of toch bijna elke dag. Anders kom je nooit in het grote blogboek!"
"Ja maar..." De r rolt niet meer uit mijn keel, want de boze blik verlamt mijn tong. Jammer, want haar tot moeder maken, zorgt alleen nog maar voor meer irritatie. Mijn kop kleurt rood en mijn ogen tranen.

"Ik zal straks nog wel iets schrijven..." Straks is ondertussen een dag later geworden, maar beloofd is beloofd. Nu maar hopen dat het schaamrood van mijn wangen straks ook verdwijnt. Eén opmerking nog in my defence: Ik ben moe. Heel moe. Dringend tijd voor vakantie...