Goud

Stilte...
Heel even stilte...
Spreken is zilver
Zwijgen is goud

De tranen in haar ogen
De pijn in dat broze hart
Even lijkt de wereld
Toch weer zo vertrouwd

Wat moet ik zeggen
Wat kan ik doen
Hersenen slaan op hol
Hunkeren naar eenvoud

Stilte...
Heel even stilte...
Tot het pijnlijke besef
Haar wereld is zo koud

De tranen in haar ogen
De pijn in dat broze hart
Het verdriet dat om haar lippen speelt
Wat doe ik toch fout?

Wat moet ik zeggen
Wat kan ik doen
Haar troosten lukt me niet
Mijn woorden klinken koud

Dus stilte...
Heel even stilte...
Spreken is zilver
Zwijgen is...