Sprokkels uit een verloren ziel vol hoop

De wereld is een wrede plek waar Liefde heel af en toe de bovenhand haalt. Leven op deze wereld is dan ook altijd weer verloren lopen in het doolhof van de liefde, maar altijd ook blijven hopen dat je het perfecte centrum ooit vindt. Deze blog vertelt het verhaal van een miniscuul deeltje van dat grote doolhof dat wij wereld noemen...

13 juni 2005

Dit is de allereerste keer...

"Ik heb een stukje geschreven over jou." Aan de overkant van mijn bureau keken ondeugende ogen mij met pretlichtjes aan. "Zie je wel dat ik het apprecieer!"
Een glimlach speelde om mijn mond toen ik haar stukje las. Jaja, wat Frank Boeijen met een mens kan doen...
"Euh... blog? Wat is me dat?" hoorde ik mezelf vragen.
Haar reactie kwam onverwacht: "Iets wat jij ook zou moeten hebben."
En zie, hier ben ik. Wat een collega - of mag ik ondertussen al zeggen vriendin - toch allemaal bewerkstelligen kan. Tiens... Zou het dan toch waar zijn dat vrouwen ook een positieve invloed op mannen kunnen hebben?
Ja natuurlijk! Waarom zou er ik anders eentje trouwen? Dat moment komt nu wel akelig dichtbij. Een vreemd gevoel maakt zich meester van mijn gevoelens: geen angst, geen spijt, geen schuld... Alleen niet weten wat het worden zal. Vreemd, alleen zo kan ik het beschrijven. En toch ook opwinding, verlangen, een gevoel van euforie. Tja, inderdaad... vreemd.